رضا یزدانی:

 تَ تَ تنها که شدم ، در خودم لرزیدم                  نکند باز که من . .  نکند من بیدم !

من اگر کودک و تو یک گلابی بودی                   روی یک شاخه، تو را بخدا می چیدم

حیف آن کودکی ام ، این حوالی گم شد                 و من امروز تو را تک و تنها دیدم

یاد آن روز بخیر ، تو به من خندیدی..                و منم چون هر روز ، به تو می خندیدم

**

چه غم انگیز است این،                           تو شدی یک کولی ..

                              و منم یک شبگرد،                                                              در خودم لرزیدم . . .

حمید رستمی:

شعله ور شد شـرار دیرینــم                  عشــق را سوگــوار دیرینـــم   

آمدم -با صداقتی محسوس-                  بـا هـمان اعتبـــار دیـرینـــــــم

غرق شور و غزل پراز شعرم               در طنیــن سـه تـار دیرینــــــم

دست هایت زلال باران است                   تـا بشــویـد غبـــار دیـرینــــــم

رنـگ زردم دوبـاره می گویـــد             بـا تـو از روزگــار دیـرینــــــــــم

باز در کوچـه های سـرد زمان               پی آن نـو بهــــار دیـرینـــــــــم

بـاز.. امشــب غریـب افتــاده..               عشق این شاهکار دیرینــم !!

محبوبه باقری آزاد:

بگذارید بدویم               با پاهایی برهنه                         آتشی در دل

که                     گاه می سوزاند                                    جگر هامان را

و طعم تلخ سیب هایی کال!                    بر هم می زند شیرینیِ

خاطرات کودکی ها را               

گوهر رافتی جو:

خیـس احسـاس بارانیـــم من                      بـا نگاهـت چـه تـوفانیـــم من

پای در کفـش احسـاس رفتم                   پـای تـا ســـر بیـابانیــــــم من

واژه ها خسته در کوچه هایند                شـاعــر عصـــر ویـرانیـــم من

بـا بلــم کـوچ بایـد بـه دریـــا..              غـرق مـوج پـریشــانیــــم من

می رود دســت مـن تـا تمنــا                  رویـش ســبز انسـانیــــم من

پر گشودم به محراب چشمت                  تـا بگـویـم خـراسـانیـــــم من!

خیس احساسم و می سرایم                    بـاز بـاران و . . بـارانیــــم من..

محمد حسن امینی:

 عاشقان عیــد آمده عیـــد غدیـــر                    روز عیـــــــد دوستـــداران امیــــر

لشگر خوبان به پیشش صف زدند                   جمـله عالـــم بـا ملائک کــف زدند

مشــک آب کوثـــــری بـر دوش او                  هر که جـام آورده شـربت نوش او

تـر کنیــــد از آب کوثــــر کامـــــتان                تشـنه کامــان علـــی کو جامـتان؟

***

باز گردیــد ای به پیــش افتــادگان                   اسـب تازیــد ای زما جا مانـــدگان

بـر رســول امـت آئیـــد ای امــــم                     خلق عالــم در غدیــر آمد به هــم

بعـد لبیـــک خداونـــد و رســـــول                   حـج به لبیــک علــی گردد قبــول

روز روز محشـــری باشد غدیـــــر                  یـا که روز حیـــدری باشد غدیـــــر

اهتــــزاز دســــت مـــولا را ببیـــن                  محشری از جنـس کبــری را ببیــن

دیـن احمـــد کامـل آمــد در غدیـــر                   این سـخن ها از دل آمـد در غدیـــر

هر که را من بوده ام مولا و دوست                 بعد مـن تنـها علــی مـولای اوسـت

بیعـت دسـت امیــری تـان قبـــول..                  حاجیــان حـج غدیــری تـان قبـول..